Αντιδράσεις για την συνέχιση της φαλαινοθηρίας στην Ιαπωνία - Σφαγιάσαν πάνω από 120 έγκυες ρυγχοφάλαινες

Το κυνήγι φαλαινών στην Ιαπωνία είναι μια σκληρή πραγματικότητα 
που συνεχίζεται προκαλώντας αντιδράσεις παγκοσμίως πόσο μάλλον όταν αποκαλύπτεται ότι θύματα της φαλαινοθηρίας είναι ένας μεγάλος αριθμός εγκύων φαλαινών.   

Σύμφωνα με δημοσίευμα του CNN, περισσότερες από 120 ρυγχοφάλαινες που κυοφορούσαν τα μικρά τους σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια του ετήσιου κυνηγιού στην Ιαπωνία.   

Αυτό αποκαλύπτει σχετική έκθεση προκαλώντας τη διεθνή κατακραυγή ενάντια στην Ιαπωνία.   

Τα στοιχεία δείχνουν ότι 128 από τις 333 ρυχγοφάλαινες που αλιεύτηκαν στο επί 12 εβδομάδες κυνήγι στον Νότιο Ωκεανό ήταν θηλυκές και οι 122 από αυτές ήταν έγκυες. Τα στοιχεία δημοσιεύθηκαν σε έκθεση που υποβλήθηκε στη Διεθνή Επιτροπή Φαλαινοθηρίας και έγινε από εκπροσώπους του Ινστιτούτου Κτηνιατρικών Ερευνών που συνεργάζεται με το αρμόδιο υπουργείο της Ιαπωνίας. Αρκετοί ήταν οι φορείς που χαιρέτισαν τα ευρήματα της έκθεσης κάνοντας λόγο για συγκλονιστικά στατιστικά στοιχεία και καταδίκασαν τη σφαγή ως «αποτρόπαια».   

Οι αρμόδιες αρχές της Ιαπωνίας δικαιολογούν την εν λόγω σφαγή επικαλούμενοι ένα «παράθυρο» στο διεθνές δίκαιο που επιτρέπει τη θανάτωση των ζώων για επιστημονικούς σκοπούς.   

Σημειώνεται ότι η Αυστραλία είχε κερδίσει σχετική υπόθεση το 2014 στο Διεθνές Δικαστήριο κατά του ιαπωνικού προγράμματος στον Νότιο Ωκεανό. Μετά την απόφαση, όμως, η Ιαπωνία ανακοίνωσε νέο ερευνητικό πρόγραμμα, στο πλαίσιο του οποίου θα σκότωνε έως και 333 ρυγχοφάλαινες της Ανταρκτικής.   

Το υπουργείο αλιείας της χώρας δήλωσε ότι το πρόγραμμα είναι απαραίτητο για να μελετήσει καλύτερες μεθόδους διαχείρισης των πληθυσμών της ρυγχοφάλαινας.  

Προστατευόμενα είδη αλιείας στο μενού των περισσότερων εστιατορίων

Πίννα. Προστατευόμενο είδος...

Προστατευόμενα είδη αλιείας στο μενού των περισσότερων εστιατορίων

Το 80% των εστιατορίων είτε είχαν τα παραπάνω προστατευόμενα είδη στο μενού τους, ή δήλωσαν πως θα μπορούσαν να τα προμηθευτούν. Πολλοί δήλωσαν ότι “με χαρά μπορούν να μας σερβίρουν οτιδήποτε βγαίνει από τη θάλασσα” (νόμιμο ή παράνομο).

Στο πλαίσιο έρευνας του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας Αρχιπέλαγος για την παράνομη και καταστροφική αλιεία στην Ελλάδα, έγινε μία εκτίμηση της έκτασης του προβλήματος της εμπορίας προστατευόμενων θαλάσσιων ασπόνδυλων ειδών, ως εκλεκτά εδέσματα, σε μεγάλα εστιατόρια της Αθήνας και του Πειραιά, αλλά και στην Ελλάδα γενικότερα.

Τα πιο δημοφιλή προστατευόμενα είδη που διατίθενται ευρέως στα ελληνικά εστιατόρια είναι ο Πετροσωλήνας, η Πίννα, η Μπουρού, η Κοχύλα, καθώς και ο λεγόμενος γόνος (δηλ υπομεγέθη ψάρια ή γαρίδες διαφόρων ειδών).

Σε ένα σύνολο 70 εστιατορίων τα οποία εν αγνοία τους συμμετείχαν στην έρευνα αυτή, το 80% είτε είχαν τα παραπάνω προστατευόμενα είδη στο μενού τους, ή δήλωσαν στους ερευνητές που τους προσέγγισαν ως πελάτες, ότι για σκοπούς μεγάλης παραγγελίας θα μπορούσαν να προμηθευτούν με διάφορα προστατευόμενα είδη, εάν έχουν περιθώριο λίγων ημερών.

Πολλοί ήταν αυτοί που μας δήλωσαν ότι “με χαρά μπορούν να μας σερβίρουν οτιδήποτε βγαίνει από τη θάλασσα” (νόμιμο ή παράνομο).

Όπως εξήγησαν κάποιοι υπεύθυνοι εστιατορίων, προμηθεύονται τα συγκεκριμένα είδη από αλιείς που δεν είναι επαγγελματίες.

Αυτοί τα ψαρεύουν (παράνομα) είτε με ψαροντούφεκο* και μπουκάλα, είτε έχουν «ειδικευθεί» στην αλιεία πετροσωλήνα με κομπρεσέρ.

Τα όστρακα δεν αλιεύονται με ψαροντούφεκο. Υπάρχουν ψαροντουφεκάδες που πουλάνε ψάρια, παρόλο που απαγορεύεται, αλλά όχι όστρακα. 

Δηλαδή έχει στηθεί ένα εκτεταμένο δίκτυο μαύρης αγοράς, το οποίο αφ’ ενός αποψιλώνει και καταστρέφει ότι έχει απομείνει από τα άλλοτε πλούσια αποθέματα των προστατευόμενων ειδών στα παράκτια νερά, ενώ παράλληλα αποτελεί και παράνομο μαύρο εμπόριο.

Πέρα από τα εστιατόρια αυτά, περισσότερες από 100 ιστοσελίδες από διάφορες περιοχές της Ελλάδας προβάλουν στο διαδίκτυο το μενού τους που περιέχει κάποια από αυτά τα προστατευόμενα είδη.

Συχνότερα αναφέρεται ο Πετροσωλήνας, που άλλοτε διατίθεται με delivery και άλλοτε ως ακριβό πιάτο σε gourmet εστιατόρια (π.χ. διαφημίζεται gourmet πιάτο «Πετροσωλήνες αχνιστοί με λάδι τρούφας»).

Παράλληλα πολυάριθμες είναι και οι ιστοσελίδες και τα γνωστά περιοδικά που παρουσιάζουν συνταγές και προβάλουν αυτά τα προστατευόμενα είδη ως εκλεκτά εδέσματα.

Αντίστοιχη έρευνα είχε δημοσιευθεί το 2011 στο διεθνές επιστημονικό περιοδικό «Mediterranean Marine Science» από τον αναπληρωτή καθηγητή του τμήματος Επιστημών της Θάλασσας του Πανεπιστημίου Αιγαίου Στέλιου Κατσανεβάκη, η οποία είχε αναδείξει από τότε τόσο στην επιστημονική κοινότητα όσο και στις κρατικές αρχές, την έκταση του προβλήματος της ευρείας παράνομης εμπορίας προστατευόμενων οστρακοειδών στην Ελλάδα.

Δυστυχώς όμως κανένα μέτρο δεν λήφθηκε έκτοτε για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος.

Οι ελληνικές θάλασσες στηρίζουν τους τελευταίους σημαντικούς πληθυσμούς προστατευόμενων οστρακοειδών, που όμως είναι αμφίβολο για πόσο ακόμα θα μπορέσουν να επιβιώσουν

H αλιεία του Πετροσωλήνα είναι ιδιαίτερα καταστροφική, δεδομένου ότι το όστρακο αυτό ζει μέσα στους βράχους – εξ’ ου και η επιστημονική του ονομασία Lithophaga lithophaga.

Ψαρεύεται από δύτες που χρησιμοποιούν σφυριά ή ακόμα και κομπρεσέρ με τα οποία σπάνε τους βράχους μέσα στους οποίους ζουν οι πετροσωλήνες, προκαλώντας με τον τρόπο αυτό εκτεταμένη καταστροφή στα οικοσυστήματα της παράκτιας ζώνης.

Επιπλέον, προκειμένου να φτάσει σε μέγεθος κατάλληλο για βρώση ο πετροσωλήνας, απαιτούνται πάνω από 50 χρόνια καθώς ο μέσος ρυθμός ανάπτυξης του είδους ανέρχεται στα 0.2cm/έτος, γεγονός που καθιστά σχεδόν αδύνατη την αποκατάσταση του πληθυσμού έπειτα από την εντατική αλίευση που υφίσταται, (δεδομένου ότι το απόθεμα αυτό αντιμετωπίζει παράλληλα και την πίεση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής και των ανθρωπογενών επιπτώσεων στα παράκτια οικοσυστήματα.

Πετροσωλήνες

Για το θέμα της ευρείας παράνομης πώλησης των συγκεκριμένων προστατευόμενων ειδών στην Ελλάδα και τη σχετική ανεπάρκεια του ελεγκτικού μηχανισμού, το Ινστιτούτο Αρχιπέλαγος έχει υποβάλλει καταγγελίες, τόσο προς την Συνθήκη της Βέρνης (την οποία καθώς έχει προσυπογράψει η χώρα μας και έτσι δεσμεύεται για την προστασία των εν λόγω είδων), όσο και προς τη Γενική Διεύθυνση Θαλάσσιας Πολιτικής και Αλιείας της Ε.Ε.

Στόχος μας είναι να ασκηθεί πίεση έτσι ώστε να ενεργοποιηθεί ο κρατικός μηχανισμός ελέχγου και να δοθεί ένα τέλος σε αυτή την αναίτια καταστροφή.

Τα στοιχεία αυτά βρίσκονται στη διάθεση των ελληνικών εισαγγελικών ή άλλων αρμόδιων αρχών, έτσι ώστε να προβούν στις απαραίτητες κυρώσεις.

Από τη βουλιμία μας να φάμε οτιδήποτε ζει σε αυτό τον πλανήτη και σε αυτή τη χώρα, δημιουργήσαμε αυτή την παράλογη μαύρη αγορά, που όχι μόνο προκαλεί καταστροφή στα οικοσυστήματα και τα είδη που παράνομα καταλήγουν στο πιάτο μας, αλλά και στους ίδιους τους καταναλωτές!

Τα είδη όπως ο Πετροσωλήνας και η Πίννα που χρειάζονται πολλές δεκαετίες για να αναπτυχθούν σε βρώσιμο μέγεθος, λόγω του μεγάλου χρόνου ζωής τους, μπορούν να συσσωρεύσουν επικίνδυνες συγκεντρώσεις βαρέων μετάλλων (μόλυβδο, ψευδάργυρο, κάδμιο) αλλά και οργανοχλώριων (PDB, DDT).

Αυτό τα καθιστά επιβαρυντικά για την υγεία αυτών που τα καταναλώνουν, πολλοί εκ των οποίων θεωρούν ότι τρώγοντας τα (και τις τοξικές ουσίες που περιέχουν) θα λύσουν τα αφροδισιακά τους προβλήματα.

Μπουρού

Σπάνια και προστατευόμενα είδη όπως η Μπουρού, αποτελούν ένα από τα θύματα αυτής της παράλογης μαύρης αγοράς

Προστατευόμενα είδη απροκάλυπτα προβάλλονται διαδικτυακά σε μενού εστιατορίων για κατ’ οίκων διανομή.

Σε μία χώρα που θεωρούμε ότι έχουμε μεγάλη θαλασσινή παράδοση, η συμπεριφορά μας δείχνει ότι είμαστε παντελώς αστοιχείωτοι για το πώς θα έπρεπε να διαχειριστούμε αυτή τη μοναδική φυσική κληρονομιά των θαλασσών μας, αλλά και να ζήσουμε αξιοποιώντας σωστά τους θαλάσσιους πόρους μας.

Καθώς το Ινστιτούτο Αρχιπέλαγος εμβαθαίνει την πολυετή έρευνα για την κατανόηση των αιτιών που καταστρέφουν τις ελληνικές θάλασσες, κάνοντας παράλληλα μία δύσκολη προσπάθεια για την άμυνα των θαλάσσιων πόρων μας, συνειδητοποιούμε μέρα με τη μέρα πόσο πολυεπίπεδα είναι τα αίτια αυτής της συνεχιζόμενης υποβάθμισης.

Ρίζα του προβλήματος είναι ένα πλέγμα ημιμάθειας και αλαζονείας που εκτείνεται σε όλα τα επίπεδα, καλύπτοντας μέρος των αλιέων, των δημόσιων λειτουργών και των πολιτικών που θα έπρεπε να πρωτοστατούν στη διαχείριση των θαλάσσιων πόρων, αλλά και των εμπόρων και των καταναλωτών.

Άλλοι στοχεύουν σε βραχυπρόθεσμα οφέλη και άλλοι κρύβονται πίσω από αναποτελεσματικές γραφειοκρατικές διαδικασίες και το διαμοιρασμό αρμοδιοτήτων και ευθυνών ανάμεσα σε διάφορες υπηρεσίες, ενώ μεγάλο μέρος των επιστημόνων επικεντρώνονται στην υλοποίηση προγραμμάτων για την αλιεία χωρίς να θεωρούν ότι έχουν ευθύνη για την προστασία των ιχθυαποθεμάτων και για την ανάληψη αποτελεσματικών πρωτοβουλιών, αγνοώντας την διεθνώς θεσμοθετημένη αρχή της πρόληψης στην προστασία των φυσικών πόρων.

Γόνος καλαμαράκι

Η πώληση γόνου στις ελληνικές ιχθυαγορές είναι δυστυχώς μία συνηθισμένη εικόνα, καθώς επίσης δε λείπει από το μενου σχεδόν κανενός εστιατορίου, παρόλο που απαγορεύεται…

Είμαστε η μοναδική χώρα της Ε.Ε. και μία από τις ελάχιστες στον κόσμο όπου η διαχείριση της αλιείας είναι τόσο ανεπαρκής, ενώ οι κρατικές αρχές επιμένουν να εθελοτυφλούν, αντί να αντιμετωπίζουν σταδιακά τα προβλήματα της καταστροφικής και παράνομης αλιείας τα οποία είναι γνωστά εδώ και δεκαετίες, τόσο σε μεγάλο μέρος των πολιτών όσο και στην πολιτεία.

Αυτό αποδεικνύεται περίτρανα από το παράδειγμα της ευρείας και απροκάλυπτης εμπορίας προστατευόμενων ασπόνδυλων ειδών που πλέον είναι διαθέσιμα ακόμα και διαδικτυακά για κατ’ οίκον διανομή.

Αυτό το τόσο σύνηθες παράνομο εμπόριο είναι ένα ζήτημα για το οποίο οι αρμόδιες αρχές διαφωνούν για το ποιός είναι τελικά αρμόδιος να το ελέγξει (δηλαδή κατά πόσο είναι ευθύνη είναι του Υπουργείου Περιβάλλοντος (που είναι υπεύθυνο για τα προστατευόμενα είδη), ή του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων (που είναι υπεύθυνο για θέματα αλιείας), ή του Υπουργείου Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής (υπεύθυνο για ελέγχους αλιευτικών δραστηριοτήτων), ή του Υπουργείου Οικονομικών (υπεύθυνο για τους αγορανομικούς ελέγχους).

Συνολικό αποτέλεσμα είναι αντί οι έλεγχοι και οι διαχείριση αυτής της προβληματικής κατάστασης να γίνεται από τις υπηρεσίες των 4ων υπουργείων, να μην γίνεται από κανένα, και η εμπορία και κατανάλωσή αυτών των ειδών να θεωρείται αυτονόητη!

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ EPSILON ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΣΟΥΧΤΡΕΣ

 Σημερινή παρέμβαση  του Συλλόγου μας για τις μέδουσες του Κορινθιακού Κόλπου στην εκπομπή του Σπύρου Χαριτάτου στο Epsilon.

Ο εφιάλτης κάθε κολυμβητή. Οι τσούχτρες...

Το μεγαλύτερο πρόβλημα το αντιμετωπίζει ήδη απο την προηγούμενη χρονιά ο Κορινθιακός. Και όλα δείχνουν οτι το πρόβλημα θα παρουσιαστεί και φέτος. Και δυστυχώς οι προβλέψεις των ειδικών δεν είναι καθόλου ευοίωνες. Ανάλογα προβλήματα θα προκύψουν και σε άλλες περιοχές, αφού το πρόβλημα δεν έχει να κάνει τόσο με την κλιματική αλλαγή αλλά με τον ανθρώπινο παράγοντα. Με δύο λόγια, όπως εξηγεί στο iefimerida ο Θόδωρος Τσιμπίδης, διευθυντής του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας Αρχιπέλαγος, το πρόβλημα οφείλεται στην υπεραλίευση, που επιτρέπει στις μέδουσες να αναπτυχθούν, αλλά και στα απόβλητα και τις γεωργικές απορροές, που δημιουργούν το κατάλληλο περιβάλλον για να αναπτυχθούν οι τσούχτες. Ανάλογα προβλήματα θα παρουσιαστούν σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο, εκτιμά ο Θ.Τσιμπίδης, που κατηγορεί για απραξία την τοπική αυτοδιοίκηση που δεν φροντίζει για παράδειγμα, την σωστή λειτουργία των βιολογικών καθαρισμών. Η συναδελφός του Αναστασία Μήλιου, προτείνει μέτρα για την αλίευση, τόσο για την παράκτια όσο και για την μέση και την ερασιτεχνική. Και υποστηρίζει, μιλώντας στο iefimerida, οτι εφόσον παρθούν μέτρα περιορισμού της αλιείας, θα αναστραφεί- ως έναν βαθμ- και το πρόβλημα της πληθυσμιακής έξαρσης των μεδουσών. Και τι μπορούμε να κάνουμε; Εδω, ο Θόδωρος Τσιμπίδης, βάζει τα γέλια.. Και οι συμβουλές είναι μάλλον παραδοσιακές. Βάζουμε μάσκα για να δούμε αν υπάρχουν τσούχτρες, και όταν μας τσιμπήσουν, βάζουμε ξύδι. Οπως έκαναν τα παλιά χρόνια στα νησιά. Αλλά τουλάχιστον είναι καθυσυχαστικός. Οι τσούχτρες πονάνε αλλά δεν είναι επικίνδυνες. Τουλάχιστον όχι για όσους δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα με αλλεργίες...

 

 ΓΑΛΑΞΕΙΔΙ    2017     ΓΡΙ-ΓΡΙ

Ο Κορινθιακός Κόλπος ανακηρύχθηκε περιοχή ΙΜΜΑ (Σημαντική περιοχή για τα θαλάσσια θηλαστικά) από την Παγκόσμια Ένωση για την Προστασία της Φύσης IUCN

Ο Κορινθιακός Κόλπος ανακηρύχθηκε περιοχή ΙΜΜΑ (Σημαντική περιοχή για τα θαλάσσια θηλαστικά) από την Παγκόσμια Ένωση για την Προστασία της Φύσης  IUCN

Μετά την ένταξη ολόκληρου του Κορινθιακού στο Δίκτυο Natura 2000, με το νόμο 4519/2018, μια νέα, διεθνής, εξέλιξη έρχεται να καταδείξει την μεγάλη του οικολογική αξία και να ενισχύσει τις ελπίδες για την ορθολογική διαχείρισή του: η ένταξή του στις περιοχές ΙΜΜΑ (Σημαντικές περιοχές για τα θαλάσσια θηλαστικά) από την Παγκόσμια Ένωση για την Προστασία της Φύσης  IUCN.     

Ειδικότερα, στο παγκόσμιο συνέδριο IUCN του 2016 προσκλήθηκαν φορείς και οργανισμοί, για να προτείνουν είδη και να υποδείξουν περιοχές προστασίας. Έγιναν περίπου 150 προτάσεις. Η πρόταση για τον Κορινθιακό Κόλπο του Ινστιτούτου κητολογικών ερευνών «ΠΕΛΑΓΟΣ» εγκρίθηκε από τις πρώτες, χάρις στην εξαιρετική τεκμηρίωση για την οποία εργάστηκαν και πέτυχαν οι επιστήμονες στελέχη του.

Έτσι, από το 2018, ο Κορινθιακός Κόλπος χαρακτηρίζεται περιοχή ΙΜΜΑ, πράγμα το οποίο πρέπει από εδώ και στο εξής να λαμβάνεται οπωσδήποτε υπ’ όψιν, για οποιαδήποτε μελλοντική πρόταση που αφορά το θαλάσσιο περιβάλλον του Κορινθιακού-Πατραϊκού.

Xαιρετίζουμε την εξέλιξη αυτή και αναμένουμε να αποτελέσει μια ακόμη σταθερή βάση και αφετηρία για αρμόδιες αρχές και πολίτες, για την μακροχρόνια αντιμετώπιση των προβλημάτων του Κορινθιακού Κόλπου, που απειλούν την διατήρηση των σπάνιων οικολογικών του χαρακτηριστικών, επομένως και της σημασίας του για την αναψυχή και τον τουρισμό : της αλιείας με καταστροφικά εργαλεία, της ρύπανσης, των αμμοληψιών από τα ποτάμια που τροφοδοτούν τις ακτές του, της υπερβολικής επέκτασης της δόμησης στις παράκτιες περιοχές.

Αναλυτικότερες πληροφορίες:

    Η IUCN (Παγκόσμια Ένωση για την Προστασία της Φύσης) ορίζει ποια είναι τα προστατευόμενα είδη και οι ανάλογες περιοχές προστασίας, σύμφωνα με συγκεκριμένα κριτήρια. Ειδικά για τα θαλάσσια θηλαστικά, όπως τα δελφίνια, οι φάλαινες, οι φώκιες, χρησιμοποιείται ο χαρακτηρισμός ΙΜΜΑ.

    Η ομάδα εργασίας για τις προστατευόμενες περιοχές για τα θαλάσσια θηλαστικά (MMPATF) ιδρύθηκε με στόχο τη δημιουργία μηχανισμών για την ενθάρρυνση της συνεργασίας, την ανταλλαγή πληροφοριών και εμπειριών, την πρόσβαση και τη διάδοση γνώσεων και εργαλείων για τη δημιουργία, παρακολούθηση και διαχείριση προστατευόμενων περιοχών για τα θαλάσσια θηλαστικά. Η ομάδα εργασίας προωθεί αποτελεσματικές χωρικές λύσεις και βέλτιστες πρακτικές για τη διατήρηση των θαλάσσιων θηλαστικών (κητώδη και φώκιες) εντός των προστατευόμενων περιοχών για τα θαλάσσια θηλαστικά (MMPAs).

    Αρχίζοντας από τη Μεσόγειο το 2016, τα Νησιά του Ειρηνικού (2017) και συνεχίζοντας τα επόμενα χρόνια με τον βορειοανατολικό Ινδικό Ωκεανό και τις νοτιοανατολικές Ασιατικές Θάλασσες (2018), τον Δυτικό Ινδικό Ωκεανό και τις Αραβικές Θάλασσες (2019), τα νερά Αυστραλίας-Νέας Ζηλανδίας και νοτιοανατολικού Ινδικού Ωκεανού (2020) και τον Νοτιοανατολικό Τροπικό και εύκρατο Ειρηνικό Ωκεανό (2021) η ανωτέρω ομάδα εργασίας της IUCN εργάζεται για τον εντοπισμό σημαντικών περιοχών για τα θαλάσσια θηλαστικά (ΙΜΜΑ). Έχοντας αναπτύξει μία σειρά αυστηρών κριτηρίων, αξιολογεί προτάσεις και αναγνωρίζει ενδιαιτήματα και περιοχές σημαντικές για τα θαλάσσια θηλαστικά, όπου θα λαμβάνονται μέτρα για τη διατήρηση, προστασία και διαχείρισή τους. Στο πλαίσιο της διαδικασίας αυτής εγκρίθηκε και η πρόταση του ελληνικού επιστημονικού Ινστιτούτου Κητολογικών Ερευνών «Πέλαγος» για τον Κορινθιακό Κόλπο.

Περιγραφή
    Ο Κορινθιακός Κόλπος (KΚ) είναι ένας μικρός, μακρύς και ημίκλειστος κόλπος που βρίσκεται στην κεντρική Ελλάδα, μεταξύ του Ιονίου και του Αιγαίου πελάγους, στη βορειοανατολική Μεσόγειο ( Ιόνιο πέλαγος περιοχή ΙΜΜΑ). Ο Κορινθιακός κόλπος επικοινωνεί προς δυσμάς με τον Πατραϊκό Κόλπο και το Ιόνιο Πέλαγος μέσω του πορθμού Ρίου –Αντιρρίου (πλάτους 2 χλμ., μέγιστου βάθους 66μ). Το πέρασμα στον Σαρωνικό κόλπο και το Αιγαίο προς ανατολάς πραγματοποιείται μέσα από το μακρύ (5.8 χλμ), στενό (21 μ) και ρηχό (7 μ) ισθμό της Κορίνθου. Ο ισθμός της Κορίνθου είναι αδιαπέραστος για τα περισσότερα  μοντέρνα πλοία μεγάλου πλάτους καθώς και απροσπέλαστος από τα κητώδη (Frantzis and Herzing, 2002). Πολύ απόκρημνες πλαγιές χαρακτηρίζουν τις ακτές του, κυρίως στο βόρειο κομμάτι τους. Το βάθος του αυξάνεται απότομα και φτάνει στα 935 στο κέντρο του. Το κεντρικό κομμάτι του καταλαμβάνει έκταση 900 km² βάθους 500-900 μέτρων . Το δυτικό κομμάτι του κόλπου είναι πιο ρηχό (200-400 μ), με ένα στένεμα 2 χλμ. και δύο ρηχούς όρμους στο βόρειο τμήμα του. Από το σύνολο των 2336 χλμ²  επιφάνειας, το 23 % έχει βάθη μεγαλύτερα των 100 μέτρων, ενώ το 38 % έχει βάθος 500-935 μ.

Όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά κάνουν τον Κορινθιακό κόλπο να μοιάζει με μικρογραφία της Μεσογείου, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί ένα μοναδικό μέρος στον κόσμο όσον αφορά τις κοινωνίες των δελφινιών. Ο Κορινθιακός κόλπος κατοικείται από τέσσερα είδη κητωδών, τα τέσσερα πιο γνωστά είδη δελφινιών της Μεσογείου. Ζωνοδέλφινα, σταχτοδέλφινα και κοινά δελφίνια ζουν στα βαθιά νερά του Κορινθιακού. Τα ρινοδέλφινα ζουν μόνο στα ρηχά νερά, κυρίως στους δύο όρμους στο βόρειο κομμάτι και το ρηχό δυτικό μέρος του Κορινθιακού (Frantzis and Herzing, 2002; Bearzi, 2016). Αν και είναι λίγες, μοναχικές φώκιες ζουν ακόμα στον Κορινθιακό (Bearzi et al., 2016). Το 2003 ο μεσογειακός πληθυσμός των κοινών δελφινιών συμπεριλήφθηκε ως Κινδυνεύων στην Κόκκινη λίστα των  Απειλούμενων ειδών της Παγκόσμιας Ένωσης για την Προστασία της Φύσης (International Union for Conservation of Nature, IUCN), λόγω της μείωσης του αριθμού τους και της υποβάθμιση του ενδιαιτήματός τους σε μεγάλα τμήματα της Μεσογείου (Bearzi, 2006). Τα παράκτια νερά στις δυτικές ακτές της Ελλάδας/Ιόνιο αρχιπέλαγος φιλοξενούν επίσης κοινά δελφίνια, τον πλησιέστερο πληθυσμό προς αυτόν του Κορινθιακού κόλπου (με εξίσου μικρό αριθμό δελφινιών και εκεί). Ο Bearzi et al. (2008) κατέγραψε στο εσωτερικό Ιόνιο Αρχιπέλαγος μία απότομη μείωση στον πληθυσμό των κοινών δελφινιών από 150 (1996) σε μόλις 15 (2007). Μία πρόσφατη έρευνα από τους Gonzalvo και Costa (2016) και παρατηρήσεις κοπαδιών με πάνω από 30 δελφίνια (Frantzis et al., unpublished data) μαρτυρούν την προτίμηση του είδους αυτού για την περιοχή. Ο πληθυσμός τους αριθμεί μερικές δεκάδες και δεν σίγουρα δεν ξεπερνά τα 100 (Gonzalvo and Costa, 2016). Τα κοινά δελφίνια στον Κορινθιακό ζουν σε πολύ διαφορετικό ενδιαίτημα από τους πληθυσμούς του Ιονίου και των ελληνικών θαλασσών γενικότερα, όπου διαβιούν σε ρηχά παράκτια νερά που σπάνια ξεπερνούν τα 200 μ βάθος (Frantzis et al., 2003; Frantzis, 2009; Giannoulaki et al., 2017). Στον Κορινθιακό τα κοινά δελφίνια είναι πελαγικά και ζουν σε νερά 500-900 μ και σίγουρα όχι σε ρηχότερα από 200 μ (Frantzis et al., 2003; Frantzis, 2009; Bearzi, 2016). Δεν υπάρχουν κοινά δελφίνια στο ρηχό δυτικό κομμάτι του Κορινθιακού και στα νερά του Πατραϊκού που τα χωρίζουν από τους πληθυσμούς του Ιονίου. Ως εκ τούτου είναι απομονωμένα (Frantzis et al., 2003; Frantzis, 2009; Bearzi et al., 2016). Ο πληθυσμός τους είναι εξαιρετικά μικρός, υπολογιζόμενος στα μόλις 22 δελφίνια (2011-2015 study period; Bearzi et al., 2016), και αυτός είναι πιθανόν ο λόγος για τον οποίο δεν σχηματίζουν αμιγές κοπάδι, αλλά ζουν σε μόνιμη βάση σε μεικτές κοινωνίες, κυρίως με ζωνοδέλφινα (Frantzis and Herzing, 2002; Bearzi, 2016). Τα κοινά δελφίνια στον Κορινθιακό αποτελούν μια ιδιαίτερη, γεωγραφικά διακριτή ομάδα από πλευράς προστασίας του είδους,  με ελάχιστη δημογραφική και γενετική ανταλλαγή, που αντιμετωπίζει υψηλό κίνδυνο εξαφάνισης λόγω του μικρού πληθυσμού, της περιορισμένης κατανομής και του πιθανού υβριδισμού τους. Οι μεσογειακοί πληθυσμοί των ζωνοδέλφινων (Aguilar and Gaspari, 2012) και των ρινοδέλφινων (Bearzi et al., 2012) έχουν χαρακτηριστεί ως Τρωτά στην κόκκινη λίστα των Aπειλουμένων ειδών της IUCN. Οι πληροφορίες σχετικά με τον πληθυσμό των σταχτοδέλφινων είναι ελλιπείς (Gaspari and Natoli, 2012), έτσι ο υποπληθυσμός της Μεσογείου έχει χαρακτηριστεί ως Ανεπαρκώς γνωστός. Δύο σταχτοδέλφινα έχουν καταγραφεί στον Κορινθιακό (Frantzis and Herzing (2002). Το ένα από αυτά παρατηρήθηκε για τελευταία φορά το 2001 και πιθανόν δεν ζει από 2004, σύμφωνα με ανεπίσημες πηγές. Το δεύτερο και πιθανόν τελευταίο σταχτοδέλφινο στον Κορινθιακό παρατηρείται ακόμα (Frantzis pers. obs. 2015; Bearzi et al., 2016), 19 χρόνια μετά τον πρώτο του εντοπισμό.

Κριτήριο Α- Είδη ή Πληθυσμιακή τρωτότητα

Το 2003 ο μεσογειακός πληθυσμός των κοινών δελφινιών κατατάχτηκε ως Κινδυνεύων στην κόκκινη λίστα των Απειλουμένων ειδών της Παγκόσμιας Ένωσης για την Προστασία της Φύσης (IUCN) λόγω του μειωμένου αριθμού παρατηρήσεων και της υποβάθμισης της ποιότητας του ενδιαιτήματός τους σε μεγάλα τμήματα της Μεσογείου (Bearzi 2006). Οι πληθυσμοί του Κορινθιακού μαζί με εκείνους του Ιόνιου Αρχιπελάγους αποτελούν τους τελευταίους εκπροσώπους (συνολικά λιγότερα από 100 δελφίνια) αυτού του είδους σε ολόκληρη την Αδριατική θάλασσα και το Ιόνιο Πέλαγος, καθώς εκλείπουν και από το μεγαλύτερο κομμάτι της Ανατολικής Μεσογείου.
Οι μεσογειακοί πληθυσμοί των ζωνοδέλφινων (Aguilar and Gaspari, 2012) και των ρινοδέλφινων (Bearzi et al.,2012) κατατάχτηκαν στα Τρωτά είδη στην κόκκινη λίστα των Απειλουμένων ειδών. Ο Κορινθιακός Κόλπος αποτελεί σημαντική ενδιαίτημα για την ανάκαμψη των κοινών δελφινιών. Αποτελεί επίσης σημαντικό ενδιαίτημα για το Τρωτό είδος του ζωνοδέλφινου, αφού εκεί σημειώνεται η μεγαλύτερη πληθυσμιακή πυκνότητα, σε σχέση με άλλα μέρη της Μεσογείου. Τέλος, αποτελεί σημαντικό ενδιαίτημα για τα ρινοδέλφινα και τις φώκιες, αν και η περιοχή για τα είδη αυτά δεν είναι η σημαντικότερη στο σύνολο της Μεσογείου  (Frantzis and Herzing, 2002; Bearzi, 2016). 

Κριτήριο Β- Κατανομή και αφθονία

Υπο-κριτήριο Bi: Μικροί μόνιμοι πληθυσμοί.

Τόσο τα κοινά δελφίνια όσο και τα ζωνοδέλφινα ζουν μόνιμα και απομονωμένα στον Κορινθιακό Κόλπο (Frantzis et al., 2003; Frantzis, 2009; Bearzi et al., 2016). Εκλείπουν από τις ρηχές δυτικές ακτές του Κορινθιακού και τον Πατραϊκό κόλπο, που τα διαχωρίζουν από τους πληθυσμούς του Ιονίου πελάγους (Frantzis et al., 2003; Frantzis, 2009; Bearzi et al., 2016).
Εάν αναλογιστούμε ότι λιγότερα από 100 κοινά δελφίνια κατοικούν στο Ιόνιο, τα 22 πουν ζουν στον Κορινθιακό αποτελούν μεγάλη μερίδα του πληθυσμού των κοινών δελφινιών σε ολόκληρη την Αδριατική και τους υποπληθυσμούς του Ιονίου. Παρ’ ότι περισσότερα, τα περίπου 1300 ζωνοδέλφινα αποτελούν ποσοστό που δεν έχει εκτιμηθεί ως προς το σύνολο των ζωνοδέλφινων της Ανατολικής Μεσογείου. 

Κριτήριο Β- Κατανομή και αφθονία

Υπο-κριτήριο Bii: Συγκεντρώσεις

Ο Κορινθιακός Κόλπος είναι μόνιμo ενδιαίτημα για 1300 απομονωμένα ζωνοδέλφινα (Frantzis et al., 2003; Frantzis, 2009; Bearzi et al., 2016). Λαμβάνοντας υπόψη τη σχετικά μικρή επιφάνεια στην οποία παρατηρούνται, σίγουρα αποτελούν την μεγαλύτερη μόνιμη πληθυσμιακή συγκέντρωση σε όλη τη Μεσόγειο: >1.5 δελφίνια ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο καταλαμβάνουν επιφάνεια 800 τετραγωνικών χιλιομέτρων περίπου σε βάθη πάνω από 500 μέτρα στον Κορινθιακό. Ως μέτρο σύγκρισης αναφέρεται ότι ο αριθμός ζωνοδέλφινων στο Καταφύγιο «Πέλαγος» στη θάλασσα της Λιγουρίας υπολογίζεται στα 0.23 δελφίνια ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο (Lauriano et al., 2010), ενώ στην κεντρική ισπανική Μεσόγειο υπολογίζονται στα 0.49 δελφίνια ανά τετραγωνικό  χιλιόμετρο(Gómez de Segura et al., 2006). 

Κριτήριο Γ: Βασικές δραστηριότητες  Κύκλου Ζωής

Υπο-κριτήριο Γi: Περιοχές αναπαραγωγής

Εάν λάβουμε υπόψη μας ότι οι πληθυσμοί των κοινών δελφινιών και των ζωνοδέλφινων στον Κορινθιακό κόλπο είναι απομονωμένοι, αυτό σημαίνει ότι περνούν όλο τον κύκλο της ζωής τους μέσα στον Κορινθιακό (Sub-criterion Bi). Τα νεογέννητα ζωνοδέλφινα παρατηρούνται κυρίως το καλοκαίρι, περίοδος αναπαραγωγής σύμφωνα και με τα δεδομένα εκβρασμών. Η περίοδος αυτή εκτείνεται από τον Ιούλιο ως τις αρχές του Σεπτέμβρη με σαφή κορύφωση στα τέλη Ιουλίου με αρχές Αυγούστου (Frantzis; 2009; Frantzis et al., unpublished data).

Κριτήριο Γ: Βασικές Δραστηριότητες  Κύκλου Ζωής
Υπο-κριτήριο Γii: Περιοχές ενδιαίτησης
Εάν λάβουμε υπόψη μας ότι οι πληθυσμοί των κοινών δελφινιών και των ζωνοδέλφινων στον Κορινθιακό κόλπο είναι απομονωμένοι, αυτό σημαίνει ότι εξαρτώνται αποκλειστικά από το κλειστό οικοσύστημα του Κορινθιακού όσον αφορά την διατροφή τους. Τα καλαμάρια που παρατηρούνται συχνά στην επιφάνεια κατά την διάρκεια των ερευνητικών αποστολών είναι πιθανόν σημαντική λεία για τα δελφίνια (Bearzi et al., 2016) .

Κριτήριο Δ: Ειδικά Γνωρίσματα
Υπο-κριτήριο Δi: Διακριτότητα/Διακριτικός χαρακτήρας
Οι κοινωνίες των δελφινιών του Κορινθιακού Κόλπου αποτελούν μοναδικό φαινόμενο, λόγω των ιδιαίτερων οικολογικών χαρακτηριστικών και χαρακτηριστικών συμπεριφοράς. Υπάρχουν ενδείξεις ότι τα ζωνοδέλφινα του Κορινθιακού πιθανόν διαφέρουν γενετικά από τους γειτονικούς πληθυσμούς  ζωνοδέλφινων, ωστόσο, τα διαθέσιμα δείγματα που έχουν αναλυθεί μέχρι τώρα δεν είναι αρκετά για εξαχθούν οριστικά συμπεράσματα.
Στην πραγματικότητα, όπως προαναφέρθηκε, οι μικτές κοινωνίες των δελφινιών που ζουν στον Κορινθιακό είναι μοναδικοί στον κόσμο για τρεις λόγους:
1) Ο πληθυσμός των ζωνοδέλφινων είναι ο μοναδικός γνωστός που ζει μόνιμα σε ένα ημίκλειστο κόλπο, αποκομμένος από τους άλλους πελαγικούς πληθυσμούς αυτού του είδους.
2) Οι μόνιμες μικτές κοινωνίες των τριών ειδών δελφινιών του Κορινθιακού κόλπου αποτελούν μοναδικό δείγμα στον κόσμο μόνιμης συμβίωσης θαλάσσιων θηλαστικών με διαφορετικές οικολογικές ανάγκες και χαρακτηριστικά συμπεριφοράς.
3) Ο Κορινθιακός Κόλπος είναι το μόνο γνωστό μέρος στον κόσμο όπου υβρίδια μεταξύ δύο διαφορετικών ειδών δελφινιών (Stenella και Delphinus) αναπαράγονται με φυσικό τρόπο σε τακτική βάση και επιζούν. 

Η Χιλή απαγορεύει τις πλαστικές σακούλες στις παράκτιες περιοχές

Σύμφωνα με μελέτη του 2015, εκτιμάται ότι οκτώ εκατομμύρια τόνοι πλαστικών απορρίπτονται στη θάλασσα ετησίως.







Η πρόεδρος της Χιλής, Μισέλ Μπατσελέτ, υπέγραψε ένα νομοσχέδιο την Τετάρτη για την απαγόρευση των πλαστικών σακουλών σε περισσότερες από 100 παράκτιες περιοχές της χώρας, προκειμένου να σταματήσει η συσσώρευση πλαστικού.
Σύμφωνα με την πρόεδρο της λατινοαμερικάνικης χώρας, η κίνηση έχει στόχο να «προστατεύσει τα θαλάσσια οικοσυστήματα μας». Η Χιλή διαθέτει ακτογραμμή μήκους 6.435 χιλιομέτρων.
«Τα ψάρια μας πεθαίνουν από την κατανάλωση πλαστικών. Πρόκειται για ένα καθήκον που απαιτεί τη συνεργασία όλων», δήλωσε η Μπατσελέτ σε ομιλία της στο παραθαλάσσιο θέρετρο Πιτσιλέμου, 300 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της πρωτεύουσας Σαντιάγο.
Εκτός από την απαγόρευση της χρήσης πλαστικών σακουλών σε 102 παραθαλάσσια χωριά και πόλεις, το νομοσχέδιο θα επιτρέψει επίσης σε μη παράκτιες περιοχές να συμμετάσχουν στο σχέδιο ώστε να περιορίσουν ή να εξαλείψουν τη χρήση τους.
Σύμφωνα με τη WWF Χιλής, η κίνηση σηματοδοτεί ένα πολύ σημαντικό ορόσημο για τη Χιλή και δίνει την ευκαιρία σε ολόκληρη τη χώρα να πει αντίο στις πλαστικές σακούλες. «Ελπίζουμε ότι η Βουλή θα υποστηρίξει ομόφωνα αυτή την πρωτοβουλία για το καλό της χώρας», δήλωσε ο Ρικάρντο Μποσάρντ, επικεφαλής της WWF Χιλής.
Σύμφωνα με μελέτη του 2015, εκτιμάται ότι οκτώ εκατομμύρια τόνοι πλαστικών απορρίπτονται στη θάλασσα ετησίως. Οι πλαστικές συσκευασίες ενέχουν σοβαρή απειλή για το περιβάλλον, επηρεάζοντας εκατομμύρια θαλάσσια είδη και οικοσυστήματα.

Φορείς διαχείρισης στο σύνολο του Natura 2000

Οκτώ νέοι προστίθενται στους υφιστάμενους είκοσι οκτώ με νομοσχέδιο του υπ. Περιβάλλοντος

 

Η κάλυψη

του συνόλου των περιοχών, χερσαίων και θαλάσσιων, του Δικτύου Νatura 2000 από φορείς διαχείρισης, με επέκταση της χωρικής αρμοδιότητας των 25 υφιστάμενων από τους συνολικά 28, και η προσθήκη 8 νέων, προβλέπεται στο νομοσχέδιο του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας του οποίου η κατάθεση επίκειται στη Βουλή (είχε δοθεί για διαβούλευση τον Νοέμβριο). Οι 8 νέοι φορείς που αναφέρονται σε 151 περιοχές Νatura είναι: Βόρα – Πάικου – Βερμίου, Δυτικής Μακεδονίας, Κορινθιακού Κόλπου, Εύβοιας, Νότιας Πελοποννήσου – Κυθήρων, Κυκλάδων, Βορείου Αιγαίου, Κεντρικής και Ανατολικής Κρήτης.
Το νομοσχέδιο, με το οποίο αποκτά το 99,8% των περιοχών Natura φορείς διαχείρισης πλην του Αγίου Όρους, εντάσσεται στις πέντε παρεμβάσεις για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, το οποίο είχε πληγεί ιδιαίτερα από τα Μνημόνια και προηγούμενες πολιτικές, υπογράμμισε ο αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Σ. Φάμελλος σε συνέντευξη Τύπου χθες, με τη συμμετοχή της γενικής γραμματέα Περιβάλλοντος Χρ. Μπαριτάκη.
Όπως εξήγησε, ήδη στο νέο οργανόγραμμα του υπουργείου το Τμήμα Βιοποικιλότητας αναβαθμίστηκε σε Διεύθυνση, στις 15 Δεκεμβρίου δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ ο νέος κατάλογος των περιοχών Νatura, που αριθμεί πλέον 446 περιοχές και θα ενσωματωθεί στο νομοσχέδιο, εγκρίθηκε το πρόγραμμα LIFE IP (2018-2025) για την Ελλάδα στον τομέα της Φύσης και Βιοποικιλότητας, προϋπολογισμού 17 εκατ. ευρώ, με 10 εκατ. συμμετοχή της Ε.Ε., ενώ σε φάση ολοκλήρωσης βρίσκεται η διαδικασία αξιολόγησης των αναδόχων για την εκπόνηση των Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών και διαχειριστικών σχεδίων όλων των περιοχών του Δικτύου Natura 2000, προϋπολογισμού 17,5 εκατομμυρίων ευρώ. Σε αυτές θα στηριχτούν τα σχέδια Προεδρικών Διαταγμάτων για την οριοθέτηση των περιοχών προστασίας και τον καθορισμό των επιτρεπόμενων δραστηριοτήτων ανά ζώνη προστασίας. Προανήγγειλε δε ότι εντός του 2018 θα υπογραφούν τα Προεδρικά Διατάγματα για τον Κυπαρισσιακό Κόλπο, τον Όλυμπο και τη Λίμνη Παμβώτιδα.
Στον Γιάννη Παντή, πρώτο πρόεδρο του φορέα διαχείρισης του Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου Ζακύνθου που χάθηκε πρόωρα, αφιέρωσε ο αναπληρωτής υπουργός την απάντηση σε ερώτηση για το ενδεχόμενο ανάπτυξης οικοτουριστικών δραστηριοτήτων ώστε οι φορείς να έχουν ίδια έσοδα. Όπως είπε, «εξετάζουμε τις ιδέες του για δημιουργία δικτύων τέτοιων δραστηριοτήτων με διασύνδεση, λόγου χάρη, των θαλάσσιων πάρκων Αλοννήσου – Βορείων Σποράδων και Ζακύνθου».
Κατά τις ρυθμίσεις του νομοσχεδίου, ο αριθμός των μελών των Διοικητικών Συμβουλίων των φορέων διαχείρισης περιορίζεται στα επτά, από έντεκα που είναι σήμερα. Περιγράφονται αναλυτικά οι αρμοδιότητες των φορέων, οι οποίες είναι αποκλειστικά γνωμοδοτικές, ενώ ορίζεται ότι για φέτος οι δαπάνες μισθοδοσίας καλύπτονται από το Πράσινο Ταμείο και οι λειτουργικές από τον τακτικό προϋπολογισμό του ΥΠΕΝ με 4 εκατ. ευρώ και συμπληρωματικά από το Πράσινο Ταμείο.
Για τους περίπου 350 εργαζόμενους των φορέων δίνεται παράταση στις υφιστάμενες συμβάσεις μέχρι και την ανάρτηση των οριστικών πινάκων του ΑΣΕΠ για υπογραφή συμβάσεων ορισμένου χρόνου διάρκειας έως 8 μηνών.
Για την πρόσληψη μόνιμου προσωπικού προβλέπεται ειδική διαδικασία με προκήρυξη των θέσεων από το Διοικητικό Συμβούλιο του εκάστοτε φορέα και έγκριση από το ΑΣΕΠ το 2019, ενώ Κοινή Υπουργική Απόφαση θα εξειδικεύσει τα απαιτούμενα προσόντα, τυχόν πρόσθετα κριτήρια πρόσληψης κ.ά.

Νομιμοποιήσεις

Στο σχέδιο νόμου προστέθηκαν διατάξεις που επιτρέπουν βάσει του Νόμου 4280/2014 σε υφιστάμενες παράνομες δραστηριότητες (χωρίς την έγκριση της δασικής υπηρεσίας) εντός δασικών εκτάσεων να αδειοδοτηθούν περιβαλλοντικά και σε περιοχές του Δικτύου Νatura να χωροθετηθούν έργα υποδομής, π.χ. ύδρευσης. Πρόκειται για χιονοδρομικά κέντρα και τις υποστηρικτικές τους εγκαταστάσεις, όπως και για κατασκηνώσεις. Τα έργα ύδρευσης, σημείωσε ο Σ. Φάμελλος, αφορούν τη Θάσο και τη Σαμοθράκη, που επλήγησαν από τις πλημμύρες του Σεπτεμβρίου του 2017. Επίσης, παρανόμως εκχερσωθείσες δημόσιες δασικές εκτάσεις για γεωργική καλλιέργεια μπορούν να εξαγοραστούν ή να δοθεί έγκριση επέμβασης εφόσον η έναρξη της γεωργικής εκμετάλλευσης έγινε προτού η έκταση ενταχθεί στο Δίκτυο Natura και έως σήμερα η περιοχή δεν έχει θεσμοθετημένο καθεστώς προστασίας με Προεδρικό Διάταγμα.
Άλλη διάταξη προβλέπει ότι για την προστασία των λουομένων από τις μέδουσες σε θαλάσσιες περιοχές Natura μπορούν να τοποθετηθούν πλωτά φράγματα, χωρίς πάκτωση στον πυθμένα, το πολύ έως πέντε μήνες.

Το θαλάσσιο οικοσύστημα κινδυνεύει.

Πολλές φορές βλέποντας μια περιβαλλοντική καταστροφή προβληματιζόμαστε ,κλαίμε πάνω στο χυμένο γάλα, προσπαθούμε να την περιορίσουμε όσο γίνεται περισσότερο και σε λίγο την ξεχνάμε επανερχόμενοι στα ίδια.
Τι γίνεται όμως όταν βλέπουμε κάτι που οδηγεί σε μεγάλο πρόβλημα στο μέλλον; Συνήθως το αφήνουμε για αργότερα, καθώς εκείνη την στιγμή δεν θέλουμε να επωμιστούμε το κόστος της πρόληψης και ¨έχει ο Θεός¨.
Η θάλασσα μας συνεχώς ρυπαίνεται . Η υπεραλίευση δημιουργεί αλυσιδωτά προβλήματα που οδηγούν σε αδιέξοδα ή σε σπασμωδικά μέτρα χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα.
Θίγω ένα θέμα που καθημερινά επιβαρύνει το θαλάσσιο περιβάλλον και ουσιαστικά η πολιτεία αδιαφορεί για την αποτελεσματική αντιμετώπισή του. Πρόκειται για την ¨παραδοσιακή¨ αλιεία των γρι-γρι. Στην σύγχρονη αλιεία οι παλιές λάμπες με τους λαμπαδόρους και το κλασικό σχοινί αγκυροβολίας τους αντικαταστάθηκε από ¨ρομπότ¨ με φωτισμό led και μεγάλους ηλεκτρικούς συσσωρευτές σπάγκο nylon για σχοινί και τσουβάλι με άμμο για άγκυρα. Για κάθε μία ¨καλάδα ¨ εκατοντάδες μέτρα πλαστικού σπάγκου και αντίστοιχα τσουβάλια εγκαταλείπονται στην περιοχή αλιείας ως ευκολότερη λύση.
Με μέτριους υπολογισμούς για την περιοχή του Β.Δ Αιγαίου που βρήκαμε κάποια στοιχεία για 50 περίπου αλιευτικά σκάφη που δραστηριοποιούνται στην περιοχή κατά τους μήνες Μάιος μέχρι Σεπτέμβριος έχουμε : 50 σκάφη Χ 6 μήνες Χ 20 εργάσιμες μέρες Χ 5 καλάδες ανά έξοδο Χ 5 ρομπότ ανά σκάφος = 150 000 πλαστικά τσουβάλια με άμμο. Και για μέσο βάθος 60 μέτρων 150000 Χ 60 =9 000 000 μέτρα πλαστικός σπάγκος εγκαταλείπονται στο θαλάσσιο οικοσύστημα του Β.Δ Αιγαίου κάθε χρόνο. Θεωρούμε ότι είναι επιτακτική η ανάγκη άμεσης αντιμετώπισης του προβλήματος